KRÓTKI RYS HISTORYCZNY

Miejscem pochodzenia rasy jest prowincja Kordoba, w centralnej części Argentyny. Twórcą rasy był znany lekarz, członek starego miejscowego rodu, Dr Antonio Nores Martinez. W 1928 roku jego zamiłowanie do psów, będące zapewne tradycją rodzinną, zaowocowało stworzeniem podwalin oraz opracowaniem wzorca nowej rasy, którą nazwał Dogo Argentino. Swoją pracę oparł na metodycznym krzyżowaniu wielu psów rasowych z lokalnymi "psami bojowymi z Kordoby", bardzo mocnymi, pełnymi temperamentu, ale o nieustabilizowanym pokroju i psychice. Ta lokalna rasa była efektem krzyżówek między mastifami, buldogami i bull terierami, powszechnie znana i wysoko ceniona przez wielbicieli psich walk, bardzo popularnej rozrywki w owym czasie we wszystkich sferach. Szczegółowe i kompleksowe badania oraz selekcja prowadzona przez Dr Nores Martineza w kolejnych wyhodowanych pokoleniach, pozwoliła mu na zrealizowanie swojego zamierzenia, stworzenia pierwszej "rodziny".

Z biegiem czasu, zdolności adaptacyjne ujawniły wszechstronność tych psów. Stały się one zarówno świetnymi psami towarzyszącymi i chroniącymi swojego pana, jak i doskonałymi, dzielnymi psami myśliwskimi na dziki, pekari, pumy i inne drapieżniki występujące na rozległych i różnorodnych terenach Argentyny. Harmonia budowy, wyważenie i doskonałe umięśnienie tworzą z tych psów doskonałych towarzyszy w długich wędrówkach w każdych warunkach atmosferycznych, a także nieustępliwych w pogoni za zdobyczą. 21 maja 1964 rasa została uznana przez Związek Kynologiczny Argentyny i otwarto dla niej księgę rodowodową. W roku 1973 (31.07) dzięki wielkiej pasji, pracy i zaangażowaniu dr Augustina Nores Martineza, brata i spadkobiercy twórcy rasy, FCI uznało i zarejestrowało tą pierwszą i jedyną jak dotąd argentyńską rasę.

 

WYGLĄD OGÓLNY

Typowy molos, proporcjonalny, bez cech gigantyzmu. Jego wygląd jest pełen harmonii i siły, widoczne plastyczne umięśnienie, ciało pokryte elastyczną przylegającą skórą. Ruch spokojny, ale sprężysty, zdradzający jego inteligencję i możliwość szybkiej reakcji oraz jego natury radosne usposobienie. Miły i oddany, frapujący swoim białym umaszczeniem, zbudowany jak prawdziwy atleta.

 

ISTOTNE PROPORCJE

Kufa i czaszka równej długości.

Wysokość w kłębie równa wysokości w zadzie.

Głębokość klatki piersiowej równa 50% wysokości w kłębie.

Długość ciała o 10% większa niż wysokość w kłębie.      

 

GŁOWA

Sprawa wrażenie mocnej i silnej, łagodna w liniach, pozbawiona ostrych konturów. Górna linia wklęsło - wypukła: wypukła czaszka dzięki wyraźnym mięśniom, lekko wklęsła trzewioczaszka. Połączenie głowy z szyją to mocny, umięśniony łuk.

 

MÓZGCZASZKA

Czaszka: Zwarta, wysklepiona zarówno z profilu jak i oglądana z przodu. Wyraźne łuki jarzmowe tworzą duże wklęśnięcia w skroniach wypełnione plastycznymi mięśniami. Silnie rozwinięte mięśnie karku sprawiają, ze guz potyliczny jest mało widoczny. Bruzda czołowa słabo zaznaczona.

Stop: Lekko zaznaczony, jako przejście od wypukłej czaszki do lekko wklęsłej kufy. Mocno zaznaczone łuki nadoczodołowe sprawiają, że z profilu stop wydaje się wyraźny.  

 

TRZEWIOCZASZKA

Nos: O dużych nozdrzach. Czarny. Widziany z profilu lekko uniesiony, jako zakończenie wklęsłości kufy. Front nosa prosty, prostopadły, w linii krawędzi żuchwy lub nieznacznie przesunięty do przodu.

Kufa: Mocna, nieco dłuższa niż głębsza, szeroka, jedynie lekko zwężająca się. Górna linia nieco wklęsła, co jest charakterystyczną cechą Doga Argentyńskiego.

Wargi/fafle: Umiarkowanie grube, krótkie i przylegające. Luźny kąt wargowy, pożądana czarna pigmentacja.

Szczęki/ Zgryz/ Zęby: Mocne dobrze zachodzące na siebie, bez przodo - czy tyło zgryzu. Szczęki nieznacznie, równomiernie zwężające się. Zapewniają maksymalny chwyt. Zęby duże, dobrze wykształcone, osadzone w linii, czyste bez próchnicy. Pożądane kompletne uzębienie, ale ważniejsze regularne ustawienie zębów. Dopuszczalny zarówno zgryz cęgowy jak i nożycowy.

Oczy: Ciemne lub orzechowe, chronione przez pigmentowane powieki, ale brak pigmentacji nie jest wadą. W kształcie migdałów, szeroko osadzone, na średniej wysokości. Wyraz oczu żywy i czujny, ale jednocześnie wyjątkowo twardy, zwłaszcza u psów.

 

SZYJA

Średniej długości, mocna i wysoko noszona, dobrze umięśniona, lekko wysklepiona. W kształcie ściętego stożka, połączona z głową umięśnionym karkiem ukrywającym wszystkie kości, szeroką nasadą połączona z klatką piersiową. Pokryta grubą, elastyczną skórą, mniej przylegającą niż na reszcie ciała. Pod brodą delikatne fałdy skóry, ale nie zwisające. Włos w tej części nieco dłuższy niż na reszcie tułowia.

 

TUŁÓW

Długość tułowia (mierzona od mostka do guza kulszowego) jest dłuższa o 10% niż wysokość w kłębie.

 

KLATKA PIERSIOWA

Szeroka i głęboka. Rękojeść mostka na wysokości stawu barkowego, a linia mostka na wysokości łokcia; żebra długie umiarkowanie wysklepione.

 

OGON

Osadzony umiarkowanie wysoko, pod kątem 45° w stosunku do górnej linii. W kształcie szabli, gruby i długi, sięgający do stawu skokowego, ale nie niżej. W spoczynku zwisa naturalnie, w podnieceniu trzymany nieznacznie powyżej górnej linii, "pracujący" na boki. W ruchu noszony na przedłużeniu górnej linii lub nieznacznie powyżej.

 

KROK/RUCH

Zwinny i sprężysty; z zauważalną zmianą gdy psa coś zainteresuje - naprężona postawa i szybka reakcja, typowe zachowanie dla rasy. Krok spokojny, wyciągnięty kłus, z dobrym wykrokiem i dynamicznym napędem tyłu. W galopie widać całą energię i siłę jaką dysponuje pies. Kończyny w ruchu są prowadzone równolegle. Inochód niedopuszczalny, traktowany jako poważna wada.

 

SKÓRA

Jednolita, niezbyt gruba, gładka i elastyczna. Przylegająca do ciała, nie tworzy fałd, jedynie na szyi nieco luźniejsza. Skóra jak najmniej pigmentowana, z wiekiem jednak coraz wyraźniej. Przesadnie pigmentowana skóra jest niedopuszczalna. Preferować należy psy o pigmentowanych wargach i obwódkach oczu.

 

SZATA

Włos: Jednolity, krótki, prosty i gładki w dotyku, o długości 1,5 do 2 cm. Podszerstek i gładkość włosa zależna od klimatu. W klimatach tropikalnych włos jest rzadki i cienki (powodując, że miejsca pigmentowane skóry są widoczne, co nie jest wadą). W zimnych klimatach włos jest grubszy i gęstszy, często z podszerstkiem.

Umaszczenie: Całkowicie białe; jedynie jedna czarna albo ciemna plama wokół oka lub ucha jest dopuszczalna, jeśli nie pokrywa więcej niż 10% powierzchni głowy. W przypadku dwóch psów tej samej klasy, sędzia powinien wybierać zawsze bielszego.

 

WIELKOŚĆ

Wysokość w kłębie:    

Psy:       62 do 68 cm 

Suki:      60 do 65 cm

 

Waga:

Średnio:

Psy: 40 do 45 kg

Suki: 40 do 43 kg 

 

POWAŻNE WADY

• słabo rozwinięta muskulatura i lekka kość (wątłość)
• słabo pigmentowany nos
• luźno wiszące wargi
• małe, wątłe lub zniszczone zęby
• zbyt jasne oczy; entropium, ectropium
• beczkowata lub płaska klatka piersiowa
• brak głębokości klatki piersiowej, która nie sięga do linii łokci
• płaskie ożebrowanie
• niedostateczne kątowanie jakichkolwiek części odpowiedzialnych za ruch
• zbyt długie śródstopie
• nietypowy ruch
• obfita pigmentacja skóry u młodszych psów
• widoczne niewielkie obszary z kolorowymi włosami
• niestabilny temperament
• zad wyżej niż kłąb
• inochód

 

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE

• nos pozbawiony pigmentacji
• agresywność lub nadmierna nieśmiałość
• głuchota
• brak typowości dla rasy
• przodozgryz lub tyłozgryz
• obwisłe fafle
• jasnoniebieskie oczy; oczy nie tej samej barwy (heterochromia)
• długi włos
• łaty na tułowiu. Więcej niż jedna łata na głowie.
• wysokość poniżej 60 lub powyżej 68 cm
• brak dyformizmu płciowego

 

 

TEMPERAMENT DOGA ARGENTYŃSKIEGO

 

Odziedziczony po wielu przedstawicielach różnych ras psów eksterier doga argentyńskiego jest ważny, ale znacznie istotniejszy wydają się jednak inne cechy: waleczność bulteriera, węch pointera, determinacja w pogoni charta, aktywność boksera i bezwzględna gotowość do podjęcia walki doga z Cordoby. Uzupełnienie wymienionych atrybut,ow stanowią zrównoważenie, odwaga i inteligencja mastifa pirenejskiego. Inna godna podkreślenia zaleta tej rasy to cicha praca, bez ujadania. W argentyńskiej puszczy nie da się bowiem odnaleźć zwierzyny, która została zaalarmowana. Dog argentyński musi ponadto węszyć górnym wiatrem, gdyż przemieszczająca się po gałęziach drzewa puma gubi psy idące po śladzie. Konieczna jest również zwinność, bo główne zadanie tej rasy to walka, a nie pościg. Bezgraniczna odwaga doga argentyńskiego ma pomagać w starciu z dochodzącym do 100 kg kotem, a także pozwolić na unieruchomienie dzika w oczekiwaniu na myśliwego, nawet gdy pies odniósł rany. Pierwotnym zamierzeniem stwoerzenia doga argentyńskiego było uzyskanie psa myśliwskiego spełniającego bardzo wysokie wymagania. Okazało się, że otrzymano czworonogi o rzadko spotykanej wszechstronności. Są znakomite zarówno do towarzystwa, jak i do obrony. Sprawdzają się w policji, wojsku oraz straży granicznej. Przedstawicieli tej rasy charakteryzuje przewidywalność, ale też niezwykle silna osobowość. NIe oznacza to jednak trudności w panowaniu nad psem. Dog argentyński powinien się znajdować pod opieką odpowiedzialnego, zrównoważonego przewodnika, który zapewni mu właściwe warunki utrzymania i niezbędną ilość ruchu oraz pokieruje procesem jego wychowania, socjalizacji i szkolenia. Pozostawiany sam sobie może się stać sfrustrowanym dewiantem zagrażającym ludziom oraz zwierzetom, natomast prawidłowo chowany jest przemiłym kompanem i psem rodzinnym.

 

 

 

Tradycja rodziny Martinez jest podtrzymywana przez kolejne pokolenia. Dr Francisco Jose Nores Martinez hoduje doskonałe konie, a także dogi argentyńskie, które - z przydomkiem "de Santa Issabel" - należą do ścisłej czołówki światowej. Do Europy pierwsze dogi argentyńskie (samca i dwie niespokrewnione suki) sprowadził w 1960 roku znany niemiecki kynolog dr Erich Schneider - Leyer. Nieco później ich hodowlę podjął Austriak dr Otto Schimpf. W Europie środkowo - wschodniej dogami zajął się w latach 80 - tych dr Ladislav Saksun z Koszyc. Kynologia polska wzbogaciła się o przedstwicieli tej wyjątkowej rasy pod koniec lat 80 - tych. Od początku obecności w naszym kraju aktywnie uczestniczą w wystawach psów i cieszą się rosnącą popularnością.

 

 

WZORZEC W OBRAZKACH